Bij de aankoop van een woning, een onroerende zaak, is er iets bijzonders.
Normaal gesproken geldt dat een overeenkomst bindend is, en dat nakoming geëist kan worden. Afspraak is afspraak.
Bij het kopen van een woning heeft de wetgever echter andere regels gemaakt. Als het gaat om de aankoop van een woning, en degene die koopt is geen “professionele” koper (als het gewoon iemand is die een huis koopt, om er in te gaan wonen), dan geldt het “schriftelijkheidsvereiste”.
Dit vereiste staat in de wet in artikel 7:2 lid 1 Burgerlijk Wetboek. Omdat de wetgever wil voorkomen dat men grote beslissingen in een opwelling neemt, zeker als dat gebeurt zonder bijstand van een deskundige zoals een makelaar, is het een vereiste dat de afspraken schriftelijk worden gemaakt. De particuliere koper wordt dus beschermd door dit vereiste.
Deze tekst luidt: “de koop van een tot bewoning bestemde onroerende zaak of bestanddeel wordt, indien de koper een natuurlijk persoon is die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf, schriftelijk aangegaan”.
In het geval van mondelinge overeenstemming bindt dat de particuliere koper niet, zolang de overeenstemming niet schriftelijk is vastgelegd. Ook een verkoper kan desgewenst een beroep doen op deze bepaling. Het moet dan wel gaan om een particuliere verkoper.